Skrzydła

Pamiętam jak przed laty ujrzałem ją po raz pierwszy.

Jedno spojrzenie... uśmiech... te kilka słów które mnie zauroczyły.

Staliśmy tam wtedy na mrozie oglądając fajerwerki. Nie była jedną z nas, wiedziałem o tym...

Nie była ani ani aniołem, ani demonem... była człowiekiem...

Zwykłym człowiekiem o radość silniejszej od mroku spowijającego me serce.

Zdjęła smutek z mych ramion i obdarowała energią swego ludzkiego życia.

Na plecach pozostały tylko blizny... Blizny które dziś bolą coraz mocniej.

Przypominają o sobie, o przeszłości którą odrzuciłem chcąc być z nią.

Gdzieś tam w głębi mnie znowu ożywa moje dawne "ja".

Łzy ciekną mi z oczu, lecz wiem że w miejscu tych blizn na plecach wkrótce znów pojawić się mogą czarne skrzydła...